The Velvet Underground – Muzikale revolutie in de schaduw

Als er één band is die onder de radar bleef tijdens haar actieve jaren, maar tóch de fundamenten legde voor alternatieve rock, dan is het wel The Velvet Underground. Onder leiding van Lou Reed en met hulp van kunsticoon Andy Warhol, bracht deze groep rauwe, eerlijke en experimentele muziek die zijn tijd ver vooruit was.

De Warhol-factor en het debuutalbum

In 1967 verscheen het debuutalbum “The Velvet Underground & Nico”, beroemd om zijn banaanhoes ontworpen door Warhol. De plaat bevat controversiële, donkere teksten over drugs, seksualiteit en het leven aan de zelfkant van New York.

Met nummers als “Heroin”, “Sunday Morning” en “I’m Waiting for the Man” inspireerden ze later artiesten als David Bowie, R.E.M., Joy Division en zelfs punkbands als The Ramones.

Commercieel genegeerd, cultureel gekoesterd

Hoewel de band nauwelijks albums verkocht in hun begintijd, is het cliché inmiddels bekend: “Niet veel mensen kochten hun albums, maar iedereen die het wél deed, begon een band.”

Hun invloed is terug te horen in bijna elk genre buiten de mainstream. De combinatie van kunst, poëzie, noise en avant-garde was ongeëvenaard in de jaren ’60.

Luistertip

Luister hier naar “Venus in Furs” op Spotify – een meeslepende, hypnotiserende track over seksuele macht en mysterie.

Meer weten?

Lees ook de uitgebreide biografie van Lou Reed of bekijk de documentaire “The Velvet Underground” (2021) geregisseerd door Todd Haynes.